و مدیرانی که دلیل این بیماری هستند!

به گزارش پول نیوز، یکی از راه های رشد و توسعه اقتصادی که متاسفانه یا خوشبختانه مهم ترین و اصلی ترین راه نیز هست، رشد و بهینه شدن تولید ملی است یعنی ساخت داخلی هر آن چیزی که کشور برای مصرف و صادرات بدان نیاز دارد با کمترین حجم واردات.

این مهم در کشور ما به دلایل مختلف از جمله تحریم، سوء مدیریت، بی لیاقتی، پول دوستی، وصل بودن به این و آن و ... هیچگاه به شکل درست و منطقی پیگیری نشده است و به همین دلیل زیاد فرقی نمی کند قیمت نفت هفت دلار باشد یا 700 دلار، زیرا برنامه ای برای استفاده از این ثروت خدادادی نداریم و تنها از این پول های بادآورده برای پر و خالی کردن خزانه کشور استفاده می کنیم.

البته گاهی این خزانه توسط ارگان هایِ بی برنامه، برای واردات و گاهی توسط افرادِ با برنامه، برای اختلاس و فرار خالی می شود و سهم تولید و اقتصاد و چرخش چرخ های توسعه و کارگر و کارمند و فقیر و کودک و خردسال از این خزانه می شود وام  و تسهیلات از بانک های ایرانی با سود های گران!

متاسفانه نظام بانکی کشور در تمام این 40 سال به بهانه بانکداری اسلامی جیب مردم را با تسهیلاتی گران تر از نزول خالی کرده  و کیست که نداند اساسا بخشی از حقوق و دستمزدی که دولت پرداخت می کند در اصل همان نزولی است که مردم به بانک های زیر نظر دولت واریز کرده و...!

یعنی از جیب سمت راست خودمان برداشته و بعد به جیب سمت چپمان واریز می کنند.

این در حالی است که در کشورهایی که اساسا بویی از اسلام و مسلمانی نبرده اند و از نگاه برخی دوستان  کافر هستند! سود پرداخت تسهیلات  در بازه صفر تا یک درصد قرار می گیرد و این یعنی رشد تولید، افزایش افراد کارآفرین و شکل گرفتن کارخانه های عظیم به جای زیرپله های داخل ایران!

چگونه است که در دین اسلام نزول و ربا از بدترین گناهان است اما؛ در ایران با نام بانکداری اسلامی و با توجیه های مسخره، اموال و سرمایه های مسلمانان به تاراج می رود؟

متاسفانه در این سال ها، کار به جایی رسیده است که حتی صندوقهای بازنشستگی هم نزول خور شده اند و وام های مختلفی که به بهانه کمک به بازنشستگان خود می دهند، حربه ای شده است برای خالی کردن جیب بازنشستگان بیچاره ای که با چندر‌غاز حقوق بازنشستگی ماه را به پایان می رسانند.

یک کارمند یا کارگر بعد از 30 سال کار، برای تعمیرات منزل خود از صندوق بازنشستگی مجموعه خود طلب وام می کند. بعد از مشقت بسیار، منت های بی شمار، کج و راست شدن جلوی کارمندان و آبدارچیان و حراستی های جوان صندوق، وامی به مبلغ مثلا 16 میلیون تومان برایش واریز می شود.

با هزاران امید منزل مسکونی خود را ( البته اگر داشته باشد) نوسازی می کند و چند سالی نیز اقساط وام را می پردازد. بعد از 5 سال که برای تسویه وام به صندوق مراجعه می کند با کمال تعجب متوجه می شود همان 16 میلیون تومان را بدهکار است!!!

یعنی در این 5 سال تنها سود وام( نزول) را پرداخت می کرده و به همین دلیل حالا برای تسویه حساب باید اصل را پرداخت نماید!!!

اگر نام این نوع بانکداری و صندوقداری ربا و نزول خوری نیست؛ نامش را بفرمایید که ما نیز دایرة المعارف خود را به روز کنیم.

کشوری با ظرفیت های خدادادی بی شمار مانند نفت، گاز، معادن مختلف، طبیعت بکر، نیروی انسانی جوان و هزاران فرصت دیگر تنها و تنها به دلیل گران بودن تولید و توسعه نتوانسته است به جایگاه خود برسد زیرا قرار است خاوری ها و سلطان های بی نام و نشان، ثروت ایرانیان را برای سلطان های اصلی و پشت پرده به غارت برده و ایرانیان تنها غصه دار گذشته، حال و آینده خود و فرزندانشان باشند.

بیشتر بخوانید:

آزاد سازی این محکوم دردسر ساز می شود!

از تولید برندهای معتبر تا ساخت خودروهای دم دستی!

در تمام 20 سال گذشته مدیران دولتی نشان داده اند که تنها و تنها مردمان حرافی هستند که برای پر کردن جیب خود حاضر به انجام هر کاری بوده اما؛ برای کمک به ایران و ایرانی، بی کفایت ترین انتخاب هایی بوده اند که توسط افرادی همانند خود بر کار گمارده شده و قرار نیست عظتی برای کشور و ملت به ارمغان بیاورند.

کشوری که توسط افراد ذی نفوذ و تجار و بازرگانان مدیریت می شود و این مهم در سال های اخیر و با رو  شدن پرونده های فساد اقتصادی در بانک ها، پتروشیمی ها و خودرو به خوبی خود را نشان داده است.

در تمام سختی ها و پستی و بلندی های این 2 دهه اخیر این کارمندان و کارگران بودند که نگذاشتند اقتصاد بیمار ایران به کما برود اما؛ در مقابل آنهایی برنده شدند که به دلالی، رانت خواری و آقازادگی مشهور بوده و ره صد ساله را یک شبه پیموده اند.

برای پی بردن به خرابی وضعیت و کشف بی لیاقتی دولتی ها و برخی سرمایه داران داخلی، تنها کافی است در فضای مجازی با ساشا سبحانی و نوه های برخی از آقایان همراه شوید تا متوجه عمق سو مدیریت و ... شده و به حال خود بگریید.

البته قصدی برای تبلیغ نداریم اما برخی از سریال های پخش شده در شبکه خانگی البته به شرط تغییر ماهیت ندادن در ادامه ساخت و پخش، به خوبی نشان می دهد که چه افرادی به چه سودهای کلانی دست پیدا کرده اند و چه افرادی برای رسیدن ایشان به اهدافشان جان و مال و ... خود را از دست داده اند.

متاسفانه برای درست شدن وضعیت مدیریت نظام بانکی کشور، امیدی به دولت فعلی نیست زیرا اگر قرار بود اتفاقی بیافتد در 7 سال اخیر کمی از آن را مشاهده و لمس می کردیم و در این ماه های پایانی ...!

اما امیدواریم دولت بعدی تنها دولت حرف و وعده و ادعا نباشد و یک دولت به دور از شعار زدگی و باند بازی آینده کشور را در دست گرفته و امید ناامید شده ما را ناامید تر نکند.

انشالله...

نگارنده: محمد علی رفیعی