چرا کسی اسکوچیچ را جدی نمی‌گیرد؟

تیم ملی ایران در حالی عراق را با ۳ گل شکست داد که آخرین بار، این اتفاق ۴۹سال قبل رخ داده بود. تاریخی که در آن، هیچ‌کدام از مهره‌های فعلی تیم ملی متولد نشده بودند و سرمربی تیم هم در ۴سالگی به سر می‌برد. کیش و مات کردن حریفی که در این سال‌ها همیشه یک رقیب سرسخت و تسلیم‌ناپذیر برای تیم ملی بوده، فوق‌العاده به‌نظر می‌رسد.

تیمی که ایران را از جام ملت‌های استرالیا حذف کرد،۴ سال بعد در امارات باز هم روبه‌روی ایران بدون شکست ماند و در دیدار رفت مرحله قبلی مقدماتی جام‌جهانی هم، یک شکست دردناک را به تیم ملی تحمیل کرد. حالا ایران در ۲ مسابقه با عراق، ۴ گل به ثمر رسانده و هیچ گلی دریافت نکرده است. عراقی‌ها که در فاصله ۶ سال و ۴ مسابقه هرگز به ایران نباخته بودند، حالا حتی با جذب یک سرمربی شناخته‌شده و برگزاری ۲ اردوی گران‌قیمت در اسپانیا و ترکیه، دومین باخت به تیم اسکوچیچ را تجربه کرده‌اند.

این نخستین «تغییر» مهمی نیست که با دراگان در نتایج تیم ملی ایجاد می‌شود. او در قامت سرمربی ایران، نخستین برد «تاریخ» این تیم در خاک بحرین را رقم زد. تیم ملی بحران‌زده ایران که در آستانه حذف از مرحله پیشین قرار داشت، با اسکوچیچ به‌عنوان صدرنشین راهی دور نهایی شد و حالا بعد از ۲ مسابقه، ۲ امتیاز بیشتر از کره‌جنوبی، ۵ امتیاز بیشتر از عراق و امارات دارد. سرمربی کروات با ۹ پیروزی در ۹ مسابقه، بهترین شروع یک مربی روی نیمکت تیم ملی را تجربه کرده و با رکورد برد‌های متوالی تاریخ این تیم هم برابر شده است.

تیم ملی اگر برنده نبرد بعدی باشد، برای نخستین‌بار در تمام تاریخ تعداد برد‌های متوالی‌اش را دورقمی می‌کند. تیم اسکوچیچ در این ۹مسابقه، ۷ بار کلین‌شیت کرده و ۲۸ گل هم به ثمر رسانده است. حتی با وجود همه این نتایج درخشان و کم‌نظیر اما، دراگان اسکوچیچ در همه این مدت چندان جدی گ