در سالهای اخیر استفاده از گوشی همراه افزایش یافته است و حدود ۲ میلیارد مصرف کننده در سراسر جهان دارد. درواقع گوشیهای همراه جزء اصلی زندگی بیشتر افراد شده و امکان برقراری ارتباط با اعضای خانواده، دوستان و ارتباطات کاری در هر مکانی که
سیگنال در دسترس باشد را فراهم میکنند. همچنین، ارتباط آنها را با انسانهای دیگر در سراسر جهان میسر میکند. علاوه بر این، نسل جدید گوشیهای همراه امکان دسترسی به خدمات مختلفی مثل گوش دادن به موزیک، بازی، ارسال و دریافت پیامهای چندگانه، صدا، ویدئو و دسترسی به اینترنت را به کاربر میدهد.
استفاده گسترده از گوشیهای همراه، گمانه زنی در مورد خطرات احتمالی تشعشعات میدانهای الکترومغناطیسی فرکانس بالا بر سلامت و تأثیرات فیزیولوژیک مخرب آن را افزایش داده است. تشعشعات الکترومغناطیسی میتوانند یون ساز یا غیریون ساز باشند.
تشعشعات غیر یون ساز مثل امواج رادیویی موبایل، به دلیل انرژی کم قادر به یونیزه کردن مواد نیستند. با وجود این، میتوانند آسیب سلولی الکتریکی، شیمیایی و ترمودینامیک ایجاد کنند. این تشعشعات به وسیله منابع طبیعی یا وسایل ساخته شده به دست انسان تولیدشده و ممکن است در بافتهایی که در معرض آنها قرار دارند، نفوذ کرده و مشکلاتی را به وجود آورند.
در این زمینه، پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه علوم پزشکی تبریز یک مطالعه مروری انجام داده اند که در آن تأثیر امواج الکترومغناطیس گوشی همراه بر دستگاه شنوایی انسان مورد بررسی واقع شده است. به گزارش سیناپرس، این مطالعه با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی وب آو ساینس، پابمد و گوگل اسکالر و از طریق بررسی دقیق مطالعات مرتبط با موضوع انجام شده است.
طبق نتایجی که از این بررسیها حاصل شده، امواج الکترومغناطیسی اگرچه در کوتاه مدت، تاثیرات قابل توجه ثابت شدهای بر سلامت و دستگاه شنوایی نداشته اند، ولی اثرات طولانی مدت آنها چشمگیر بوده اند.
مهری ملکی، محقق گروه شنوایی شناسی دانشکده علوم توان بخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران و همکارش در این باره میگویند: «طبق بررسی ها، مواردی، چون دژنراسیون عصبی سیستم شنوایی و افزایش شاخص مرگ سلولی و همچنین افزایش کم شنوایی به ویژه در فرکانسهای بالا از جمله این اثرات هستند».
این موارد، مضاف بر مواردی، چون سردرد، گوش درد، گردن درد، وزوز، درد انگشتان، بی قراری، خستگی، سوزش انگشتان، مشکلات چشمی، بی نظمی خواب و افزایش فشارخون هستند که ارتباط معناداری با استفاده از گوشی تلفن همراه نشان داده اند.
ملکی و همکارش معتقدند: «بر این اساس، اجرای مطالعات بیشتر به جهت تعیین این که چه مدت زمانی بعد از استفاده گوشی همراه، تغییرات فوق قابل اندازه گیری میشوند، ضروری به نظر میرسد تا بتوان اقدامات لازم برای حفاظت از سلامت دستگاه شنوایی را انجام داد».
این یافتهها را دوماهنامه «طب توان بخشی» متعلق به دانشکده علوم توان بخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی منتشر کرده است.
منبع: سینا پرس