دفاع از ساحت پژوهش و عقلانیت

علی خضریان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی در واکنش به نامه رئیس ⁧مرکز پژوهش‌های مجلس ⁩به رییس کمیسیون مشترک طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی ⁧ فضای مجازی ⁩» نوشت: نامه جناب ⁧ بابک نگاهداری در قامت رئیس ⁧مرکز پژوهش‌های مجلس ⁩ خطاب به جناب رضا تقی‌پور، رییس کمیسیون مشترک طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی ⁧ فضای مجازی ⁩»، دارای اشکالات شکلی و محتوایی مهمی است که می‌بایست با عنایت به رسانه‌ای شدن آن، در فضای عمومی پاسخ داده شود.

‏۱- اظهار نظر کارشناسی مرکز پژوهش‌ها در خصوص طرح‌ها و لوایح طبق آیین‌نامه این مرکز، پس از ارجاع به شورای تعریف و تعیین گروه تخصصی اصلی و فرعی و تهیه گزارش براساس استانداردهای پژوهشی و تایید مدیرکل دفتر تخصصی و معاونت پژوهشی صورت می‌گیرد که نامه جناب نگاهداری فاقد این مشخصات است.

‏۲- جناب نگاهداری در حالی کلیات طرح حمایت را بدون پشتوانه پژوهشی رد کرده است که این طرح ذیل ماده ۱۴۲ آیین‌نامه داخلی ⁧ مجلس ⁩ و پس از طی مراحل پژوهشی و تایید ناظران علمی، از سوی مرکز پژوهش‌ها تهیه شده است. لذا اقدام اخیر رییس مرکز شایٔبه غلبه مولفه‌های سیاسی بر علمی را تقویت می‌کند.

‏۳- عدم توجه به دلیل ارجاع طرح حمایت از سوی کمیسیون مشترک که صرفا جهت اظهارنظر در خصوص دخیل کردن پیشنهادات وزارت ارتباطات در طرحی که پیش‌تر با شناسنامه علمی پژوهشی در مرکز پژوهش‌ها صورت گرفته است، باعث گردید تا جناب نگاهداری اقدامی ورای اختیارات قانونی و بدون پشتوانه علمی نماید.

‏۴- استفاده از عنوان غلط ⁧ طرح صیانت در سایت مرکز پژوهش‌ها و همچنین وجود ادبیات غیرکارشناسی و کلی‌گویی در بندهای نامه، بدون بیان نقدها و اشکالات مصداقی از طرح حمایت از حقوق کاربران گواهی دیگر بر رویکرد غیرکارشناسی این نامه دارد.

‏۵- در حالیکه جدی‌ترین منتقدان طرح حمایت از حقوق کاربران، بر اصل ⁧ حکمرانی ⁩ فضای مجازی تاکید دارند، رویکرد رییس مرکز پژوهش‌های مجلس در هدف قراردادن کلیت ⁧ قانونگذاری ⁩ پس از گذشت بیش از یکسال از انجام پروسه پژوهشی در این مرکز، حکایت از غلبه ⁧ رادیکالیزم ⁩ بر ⁧ عقلانیت ⁩ در این مواجهه دارد.

‏در نهایت باید تاکید شود اتکای به ادبیات غیرکارشناسی و غلبه رادیکالیزم در «مخالفت مطلق» یا «موافقت مطلق» با قانونگذاری در فضای مجازی ضمن اینکه موجب تشدید هیجانات و دوقطبی‌های فرساینده در جامعه می‌گردد، منجر به حاشیه رفتن سیاست‌ورزی عاقلانه برای تصویب قوانین موثر و کارآمد می‌شود.