ایران هسته‌ای خواهد شد، چه با مذاکره چه بی‌مذاکره

چند روز گذشته درباره بیانیه مهمی صحبت کردم که هفت نفر از مسئولان ارشد و مسئولان سابق نظامی و سیاسی آمریکایی درباره مذاکرات جاری در وین درباره توافق هسته‌ای با ایران صادر کرده بودند و اینکه چگونه ممکن است این توافق صرفا پوششی شود تا ایران به یک قدرت هسته‌ای تبدیل شود و اینکه دیپلماسی هرگز به موفقیت نخواهد رسید، اگر ایران اطمینان حاصل نکند که ممکن است بهای بسیار سنگینی پرداخت کند

در توضیح مقصود آنها، این بیانیه می‌گوید برای اینکه دیپلماسی در حل این بحران موفق شود، مساله بسیار مهم این است که ایران واقعا از این نگران باشد که اگر به آنچه انجام می‌دهد و برنامه هسته‌ای به شیوه فعلی ادامه دهد، ایالات متحده هرگز در استفاده از قدرت نظامی علیه آن تردید به خود راه نخواهد داد.

کسانی که این بیانیه را صادر کرده اند، بر این باورند که چالش واقعی این است که آمریکا چگونه در نگاه رهبران ایران اعتبار خود را بازیابد؟ یعنی چگونه ممکن است که رهبران ایران عملا احساس نگرانی کنند و از جدیت آمریکا در استفاده از قدرت نظامی اطمینان حاصل کنند. این بیانیه می‌گوید برای اینکه این مساله محقق شود، کلمات ظاهری و تهدید‌های لفظی همچون تمام گزینه‌ها روی میز است، هرگز کافی نیست.

در این چارچوب این بیانیه می‌گوید که مساله بسیار مهم این است که دولت بایدن گام‌های عملی را بردارد که سبب شود ایران عملا اطمینان حاصل کند که ادامه شیوه فعلی ممکن است منجر به نابودی تمام زیرساخت‌های هسته‌ای شود که در طول سه دهه گذشته احداث کرده است. از جمله گام‌های عملی، تجهیز کشور‌های همپیمان به تجهیزات و توانمندی‌های دفاعی لازم برای مقابله با هرگونه واکنش انتقام جویانه ایران و نیز بیان آمادگی برای هدف قرار دادن نیرو‌های وابسته به ایران در منطقه است.

دولت بایدن هرگز این گونه خود را به ایران نشان نخواهد داد که می‌تواند به آن ضربات دردناکی وارد کند و اینکه هرگز از همپیمانان آمریکا به شکلی که بیانیه خواستار آن شده حمایت نخواهد کرد. دولت بایدن هرگز چنین کاری را نخواهد کرد، زیرا قادر به این کار نیست، همچنین خواهان چنین کاری نیست، یعنی خواهان بازداشتن ایران به شیوه‌ای که بیانیه می‌خواهد نیست و نیز خواهان ایستادن در کنار همپیمانانش آن طور که لازم است، نیست.

واقعیت امر این است که دولت بایدن تمام نشانه‌ها و علائم ممکن را به ایران نشان داده که جدی نبودن آن در مقابله با ایران یا بازدارندگی در برابر آن مورد تاکید قرار می‌دهد.

این در حالی است که دولت بایدن خیلی به پروژه توسعه طلبانه ایران در منطقه اهمیت نمی‌دهد و هیچ جدیتی در رویارویی با آن از خود نشان نمی‌دهد. به همین سبب، مفاد این بیانیه را می‌توان به عنوان زنگ هشدار به کشور‌های عربی قلمداد کرد اگر همچنان به زنگ‌های هشدار نیاز داشته باشند.

آنچه بیانیه درباره آن هشدار می‌دهد، حتما رخ خواهد داد، ایران در مسیر تبدیل شدن به قدرت هسته‌ای قرار دارد و مذاکرات وین پوششی برای ایران خواهد بود، ایران به پروژه خود در منطقه ادامه خواهد داد و آمریکا و کشور‌های غربی اقدام چندانی برای بازداشتن نظام ایران انجام نخواهند داد، این نکته‌ای است که کشور‌های عربی باید بفهمند و محاسبات خود را بر اساس آن قرار دهند.