چرا نباید تهدید‌های هسته‌ای پوتین را دستکم گرفت؟

ژورنال دو دیمانش در مقاله‌ای به قلم سریل برت نوشت: عصر یکشنبه، ریاست جمهوری روسیه با اعلام این که نیرو‌های هسته‌ای خود را در حالت آماده باش قرار داده است، یک گام راهبردی برداشت.

این تنش منعکس کننده دو گرایش عمیق در دیدگاه نظامی مسکو است: از یک سو، روسیه وضعیت خود را به عنوان یک قدرت هسته‌ای در زمانی که اقدامات متعدد توسط غربی‌ها برای حمایت اوکراین انجام می‌شود، به جهان یادآوری می‌کند؛ و از سوی دیگر، محدودیت‌های قدرت سیاسی خود را می‌پذیرد.

این تهدید مکرر به دور از این که نشانه‌ای از قدرت باشد، اعتراف به یک شکست سیاسی جبران ناپذیر است، حتی اگر روسیه فقط با استفاده از نیرو‌های متعارف به پیروزی نظامی در زمین اوکراین دست یابد.

این وضعیت ناتوانی سیاسی ریاست جمهوری روسیه را در رساندن صدای خود خارج از نظام خود نشان می‌دهد. اکنون بیش از بیست سال است که مقامات مسکو نتوانسته اند صدای خود را در مجامع بین المللی به گوش مردم برسانند.

مسکو ناتو و اتحادیه اروپا را رقبای راهبردی و توسعه آن‌ها را تهدید می‌داند... و این که قدرت هسته‌ای روسیه لزوماً از موضع بازدارندگی تبعیت نمی‌کند.

ما می‌توانیم نابینایی و ناشنوایی غربی‌ها را مقصر بدانیم، همانطور که اوبرت ودرین در تحلیل روابط با روسیه انجام می‌دهد. اما نیروی نظامی روسیه که از زمان جنگ در گرجستان در سال ۲۰۰۸ در حال بازسازی سریع است، با یک قدرت سیاسی که بتواند فراتر از محافل ملی و جنبش‌های خاص شنیده شود، همراه نیست.

تهدید هسته‌ای در آغاز عملیات در اوکراین می‌تواند نشانه‌ای از قدرت باشد: این پیام برای فلج کردن حمایت اروپا از کی یف طراحی شده است.

روسیه در همه زمینه‌ها - دیپلماتیک، مالی، ورزشی، رسانه‌ای یا حتی اقتصادی - هدف تحریم‌های گسترده غرب است. اکنون این کشور در یک وضعیت بحرانی قرار دارد، زیرا در حال حاضر تمام خسارات مداخله خود در اوکراین را متحمل شده است بدون این که از منافع اصلی مورد انتظار یعنی کنترل اوکراین برخوردار شود.

پیام‌های مکرر ریاست‌جمهوری روسیه در مورد انرژی هسته‌ای به دور از این که یک فخرفروشی یا بلوف باشد، تهدیدی است که باید جدی گرفته شود. دکترین هسته‌ای روسیه با رویکرد فرانسه بسیار متفاوت است. از نظر مقامات دولتی فرانسه، سلاح هسته‌ای اساساً یک عامل بازدارنده است. از نظر مقامات روسیه، استفاده از سلاح‌های هسته‌ای گسترده‌تر است.

روسیه استفاده تاکتیکی از سلاح‌های هسته‌ای را در صحنه‌های عملیات و همچنین استفاده از تسلیحات هسته‌ای در چارچوب تهاجمی که هدف آن پایان دادن به یک درگیری است، رد نمی‌کند. تهدید اتمی روسیه از آن جهت معتبرتر است که از چندین سال پیش مسکو به طور گسترده در مورد مدرن سازی زرادخانه هسته‌ای خود صحبت کرده است.

به نظر می‌رسد که روسیه اکنون قادر به تصرف سریع کی یف و رساندن حرف خود به گوش غربی‌ها نیست؛ بنابراین تهدید هسته‌ای باید واقعا جدی گرفته شود. این بدان معنا نیست که اروپایی‌ها باید فلج شوند و اقدامات و تحریم‌های لازم را در مورد بحران اوکراین متوقف کنند. از سوی دیگر، آن‌ها باید موضع هسته‌ای خود را به روسیه یادآوری کنند و نسبت به هرگونه استفاده تاکتیکی از این سلاح به آن هشدار دهند.