احسان سهرابی میگوید: سهجانبهگرایی یکی از بایدهای اصلی تمام مقاولهنامههای بینالمللی است که از قضا ایران نیز به آنها پیوسته؛ حالا چطور در اصلاحات پارامتریک تامین اجتماعی طی تدوین برنامه هفتم، این الزام اساسی نادیده گرفته میشود؟! متاسفانه سازمان به زعم ضعف مدیریتی و عدم توانایی وصول مطالبات از دولت، اقدامات زیر پوستی و غیرمستقیم صورت میدهد و با طرحها و لوایح پیشنهادی، عرصه را بر بیمه شدگان سختتر میکند
او ادامه میدهد: کارشناسان دولتی سنوات ارفاقی، بازنشستگی پیش از موعد و پایین بودن سن بازنشستگی را از معضلات صندوق تامین اجتماعی میدانند، اما یکی دیگر از مهمترین عواملی که نظام بازنشستگی را به خطر انداخته، تصویب قوانین و مقررات دلسوزانه، اما بدون پشتوانه علمی و پژوهشی است که قطع به یقین در تدوین آنها به اصل ۷۵ قانون اساسی توجه نشده و میهمانان ناخوانده را سر سفره تامین اجتماعی نشاندهاند.
وی گفت: با توجه به وضعیت کنونی اقتصاد و افزایش بیماریهای مزمن شغلی، کارگران امید به زندگیِ واقعیشان تقلیل یافته؛ بنابراین خطاب به مدونین برنامه توسعه هفتم که افزایش سن بازنشستگی شاغلین به ۳ سال یا بیشتر را در نظر گرفتهاند باید بگوییم «رفع بحران صندوق تامین اجتماعی» راهکارهای اصولی دیگری دارد؛ قبل از هر چیز باید تحقیق و تفحص دقیق از سازمان صورت بگیرد و سپس سیاستگذاریهای جدید براساس نتایج تحقیق به صورت سهجانبه انجام شود؛ توقع داریم نمایندگان مجلس شورا ماده پیشنهادی دولت در برنامه هفتم را حذف کنند و تن به تصویب افزایش سن بازنشستگی ندهند؛ چرا که تصویب اینگونه مباحث در زمان نشاط و رونق و رفاه مصداق دارد نه در زمان تحریمهای ظالمانه و رکود و بیپولی.»