شکست توطئه تل آویو در مقابل حمایت الجزایر از آرمان فلسطین

برخلاف فشار‌ها و کارشکنی‌های فراوان برای جلوگیری از میزبانی الجزایر از نشست سران عرب و تلاش الجزایر برای برداشتن موانع و بهانه‌ها از جانب برخی رژیم‌های عربی و رژیم صهیونیستی، این امیدواری وجود دارد که بیشتر کشور‌های عربی با مشارکت در این نشست صفحه جدیدی را در روابط خود آغاز کنند.

«عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم در یادداشتی نوشت: ورود ناصر بوریطه، وزیر امور خارجه مغرب به پایتخت الجزایر و شرکت وی در نشست تدارکاتی وزرای خارجه برای نشست سران کشور‌های عربی که امروز (دوشنبه) کار خود را آغاز می‌کند، اولین غافلگیری این اجلاس بود. این نشست برای اولین بار پس از سه سال برگزار نشدن به دلیل همه گیری کرونا، فرسایش اقدامات مشترک عربی، افزایش اختلافات و تسلط رژیم‌های عربی سازشکار با رژیم صهیونیستی بر کشور‌های عربی، برگزار خواهد شد.

عطوان نوشت: ما نمی‌دانیم که آیا ورود آقای بوریطه به الجزایر و اجازه دادن مقامات الجزایری در به زمین نشستن هواپیمای وی، مقدمه‌ای برای حضور محمد ششم، پادشاه مغرب در این اجلاس است یا خیر. همچنین نمی‌دانیم که آیا ورود بوریطه به الجزایر با هدف هموار کردن مسیر برای برقراری مجدد روابط بین دو کشور بر اساس قواعد جدید و از بین بردن همه علل قطع روابط خواهد بود یا اینکه ورود وی به الجزایر تنها به این سفر منتهی خواهد شد، زیرا تا این لحظه مشارکت بسیاری از سران کشور‌های عربی از جمله پادشاه مغرب، قطعی نشده است

انصراف ولیعهد سعودی برای شرکت در نشست اتحادیه عرب از ترس آمریکا بود

محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان اولین کسی بود که با عبدالمجید تبون، رئیس جمهور الجزایر تماس تلفنی برقرار و ده روز قبل از برگزاری این نشست معذوریت خود را درباره حضور در آن اعلام کرد. وی علت مشارکت نکردن خود را کسالت جسمانی اعلام کرد، اما بسیاری می‌گویند شرکت نکردن وی به دلایل امنیتی است، البته نه به این علت که الجزایر نمی‌تواند امنیت او را در سرزمین خود تامین کند - چراکه الجزایر به دستگاه‌های امنیتی قوی و حرفه‌ای خود مشهور است - بلکه این معذوریت به علت خطراتی است که چه بسا پرواز او را تهدید می‌کند، زیرا هواپیمای وی باید بیش از پنج ساعت از آسمان بسیاری از کشور‌ها و آسمان دریای مدیترانه عبور کند.

درست است که شاهزاده بن سلمان به ترکیه، یونان و فرانسه و پیش از آن به همه پایتخت‌های کشور‌های عربی خلیج فارس سفر کرد، اما این سفر‌ها قبل از تشدید اختلافات بین عربستان و آمریکا بر سر تصمیم «اوپک پلاس» برای کاهش تولید نفت با میانگین روزانه دو میلیون بشکه نفت، انجام شده بود.

این تصمیم موجب خشم آمریکا شد و واشنگتن تهدید کرد انتقام می‌گیرد. این در حالی است که به هیچ وجه نمی‌توان به واشنگتن اعتماد کند، چراکه آمریکا به علت تاریخ و سابقه خونین و مملو از ترورها، سرنگونی و تغییر حکومت‌ها چه در خاورمیانه و چه در آمریکای جنوبی و نمونه‌های دیگر، اصلا قابل اعتماد نیست.

پافشاری الجزایر بر حمایت از آرمان فلسطین

سردبیر رای الیوم نوشت: دولت الجزایر با فشار‌ها و موانع زیادی روبرو شد تا از میزبانی این اجلاس، ایجاد وحدت بین عرب‌ها و بسیج آن‌ها برای دفاع از مسئله اصلی کشور‌های عربی یعنی آرمان فلسطین منصرف شود، اما الجزایر نپذیرفت و مقاومت کرد. الجزایر پافشاری کرد تا با برگزاری آن، اهداف خود در این زمینه را عملی کند و برای رفع این موانع قدم‌های زیادی برداشت که در موارد زیر خلاصه می‌شود:

نخست آنکه: الجزایر همه اختلافات و تلخی‌ها را تحمل کرد و اولین و بزرگترین بهانه شرکت نکردن مقامات عربی را از بین برد که البته با اقدام قابل تحسین مقامات سوریه صورت گرفت، چراکه مسئولان سوری برای اینکه همتایان الجزایری خود تحت فشار نباشند و در تنگنا قرار نگیرند، اعلام کردند در این نشست شرکت نخواهند کرد. سوریه با این اقدام راه را به روی کشور‌هایی بست که گفتند در صورت موفق شدن سوریه به باز پس گیری کرسی خود در اتحادیه عرب، این نشست را تحریم خواهند کرد. جای تاسف است که آن‌ها همان کشور‌هایی هستند که صد‌ها میلیارد برای نابودی سوریه، تکه تکه کردن آن و سرنگونی نظام این کشور، هزینه کردند,، اما شکست خوردند.

مسئله دوم: مقامات الجزایر دعوتنامه رسمی به مغرب برای شرکت در این اجلاس ارسال کردند و دعوتنامه را به وزیر دادگستری این کشور تحویل دادند تا به رباط ببرد. الجزایر با این دعوت رسمی، دومین بهانه را که لزوم لغو هرگونه ممنوعیت برای مشارکت کشور‌های عربی بود، از بین برد؛ چرا که این نشست برای همه کشور‌های عربی است و نباید هیچ کشوری در این میان استثنا شود.

سوم اینکه: مقامات الجزایری تاکید کردند جبهه «پولیساریو» به علت عضویت نداشتن در اتحادیه عرب در این اجلاس شرکت نخواهد کرد و سومین بهانه را که ارتش‌های سایبری رسمی عربی با جوسازی برای برهم زدن اوضاع به کار گرفته بودند، از بین بردند.

نکته چهارم: الجزایر تلاش رژیم صهیونیستی برای برهم زدن روابط بین این کشور و مصر، از طریق اعلام اخبار سمی مبنی بر نارضایتی مصر از اقدام الجزایر در میزبانی کنفرانس آشتی ملی فلسطین را نقش بر آب کرد. زیرا برخی ادعا‌ها مطرح شد که مقامات مصر شرط شرکت در این اجلاس را اقدام الجزایر به اتخاذ مواضع آشکار علیه ترکیه و دخالت‌های آن در امور داخلی جهان عرب، اعلا کردند که سخنگوی رسمی الجزایر با تکذیب این خبر تاکید کرد مصر هیچگاه چنین شرطی را مطرح نکرده است.

توطئه رژیم صهیونیستی برای از بین بردن وحدت کشور‌های عربی

در ادامه یادداشت عطوان آمده است: ما از چنین توطئه‌هایی با هدف منع برگزاری نشست سران عرب در الجزایر که البته شکست خورد، تعجب نمی‌کنیم، همانطور که تعجب نمی‌کنیم بسیاری از طرف‌هایی که نمی‌توانند وحدت کشور‌های عربی را ببینند و در راس آن‌ها رژیم اشغالگر اسرائیل قرار دارد، پشت پرده چنین توطئه‌هایی هستند، زیرا الجزایر در حمایت از مردم فلسطین و کمک به آن‌ها برای بازگرداندن حقوق مشروع شان از جمله حق تعیین سرنوشت، مواضع محکم و استواری اتخاذ کرده است.

الجزایر در پایتخت خود میزبان گروه‌های فلسطینی بود و موفق شد آن‌ها را به یکدیگر نزدیک و آشتی ملی را محقق کند و با صدور «بیانیه الجزایر» کمیته‌ای برای پیگیری اجرای کلیه مصوبات این بیانیه توافقی تشکیل دهد. الجزایر همچنین دیوار مستحکم در مقابل تلاش‌های اسرائیل برای نفوذ به قاره آفریقا و پیوستن به اتحادیه آفریقا به عنوان یک عضو ناظر ایجاد کرد. البته این اقدام الجزایر به لطف همکاری دوستان شریف آفریقایی خود از جمله برادران آفریقای جنوبی بود که به موفقیت‌های بزرگی در این زمینه دست یافت.

در پایان، ما امیدواریم بیشتر سران عرب، اگر نگوییم همه، در این اجلاس که آرمان فلسطین در اولویت برنامه‌های آن است، شرکت کنند. همچنین امیدواریم اقدامات مشترک کشور‌های عربی به بهترین شکل خود بازگردد. از جمله این اقدامات، بازگشت سوریه به جایگاهی که شایسته آن است؛ به ویژه آنکه همه جهان در آستانه جنگ هسته‌ای جهانی قرار دارد و شاهد مرحله بی سابقه‌ای از چند قطبی شدن و ایجاد بلوک‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی است.

الجزایر تلاش‌های زیادی کرده و در این راه تلاش‌های زیادی به خاطر هویت عربی و فلسطین انجام داده است. این کشور مشکلات زیادی را متحمل شده و شایسته موفقیت در تلاش‌های خودش است. ما دست کم به این مسائل امیدواریم. کشور‌های عربی در سال‌های اخیر اشتباهات زیادی مرتکب شدند و زمان اصلاح و بازگشت به اصول ثابت عربی فرا رسیده است تا صفحه جدیدی را ورق بزنیم و تنها کاری که باید انجام دهیم این است که به آینده امیدوار باشیم.