وقتی چراغِ هم را چندزمانه می‌کنیم!

پول‌نیوز، فرانک آقاصفی - پشت چراغ قرمز در تقاطعی میانه های شهر تهران ایستاده ای، چراغی دو یا سه زمانه و حتی شاید بیشتر!

آن قدر زمان داری که تمام برنامه روز را یک بار مرور کنی و گاهی هم  به این می اندیشی که چرا چراغ سوی دیگر تقاطع زمان کمتری دارد؟

صدای بوق خودروها از افکار به بیرون پرتت می کنند... به راستی مگر چه مدت است که چراغ سبز شده؟! دوستی می گفت: کوتاه ترین فاصله زمانی اندازه گیری شده در دنیا، فاصله سبز شدن چراغ راهنمایی در ایران تا اولین بوق خودروهاست!

دنده یک، گاز، حرکت! هنوز دنده یک را پر نکرده ای که مجبور به توقف می شوی...

در این شهر پرترافیک و شلوغ و پر از دود لحظه ها را می شماری تا خودرویی که از چراغ سبز قبل از تو عبور کرده بود، به حرکت درآید...

لحظه ها پشت سر هم می گذرند و اثری از گذر خودروهای جلویی نیست... گویی طلسمی بر جان شهر افتاده است...

در افکار خود غوطه وری که صدای بوق خودروی دیگری تو را به خود می آورد... نگاهی از سر علت‌یابی به سمت چپ می اندازی...

خودرویی که چراغ راهش سبز شده در انتظار حرکت است و خودروی تو همچون سدی بر سر راهش... نه راهی به پیش و نه راهی به پس...

در میانه چهارراهی و نه راه خودت باز است، نه دیگری را راه رفتن می دهی؛ شاید سد کردن راه او تا زمانی که راه بر تو باز شود ادامه یابد و چه ناخودآگاه چراغ او را هم چند زمانه کرده‌ای!