مرگ تدبیر و انسانیت در مواجهه با چالشی به نام کرونا

به گزارش پول نیوز، شیوع کرونا در ایران و جهان باعث شد تا برخی از نقاط ضعف و قدرت دولت ها و البته مردم به خوبی نمایان شود. در کنار رو شدن این مثبت و منفی ها، یکی دیگر از حاشیه های شیوع این ویروس چینی، نزدیک شدن آدمها از هر قوم و زبان و مذهب به یکدیگر بود.

گویا این ویروس وارداتی برایش زیاد فرق نمی کرد میزبان، وزیر باشد یا رفتگر، وکیل باشد یا کارمند، تاجر باشد یا معلم و زن باشد یا مرد، تنها قرار بود یک میزبان پیدا کند.

اما پس از اعلام قرنطینه عمومی، متاسفانه این تفاوت‌ها بسیار به چشم آمد زیرا دیگر فرق می کرد جایگاه اجتماعی و مالی بیمار چیست. از بعد از اعلام قرنطینه و به طور دقیق تر از ابتدای سال جدید دیگر خبری از بیماری دولتی ها، مجلسی ها و بزرگان نبود اگر هم معدود فردی از این اهالی بیمار شدند دیگر خبری از مرگ و میر نبود!

متاسفانه قشر کم درآمد ایران بیشترین تاثیر را از کرونا گرفته و بیشترین تلفات را دادند زیرا؛ کرایه خانه، قسط بانک، بدهی های ریز و درشت و شکم گرسنه همه به یکی از چرکترین آفریده های بشر یعنی پول نیاز دارند و این قشر کارمند، کارگر و زحمتکش هستند که این نیاز را تنها با ریختن عرق و کار می توانند کسب کنند و نه با رانت و ...!

این تنها بخشی از سختی کم درآمدها در دوران کرونا بوده و هست زیرا وقتی قرار است ماسک 2500 تومانی را 16 هزار تومان، الکل 70 درصد قابل استفاده برای ضدغفونی کردن را به جای 15 هزار تومان 45 هزار تومان و ژل ضدعفونی 5 هزار تومانی را 25 هزار تومان خریداری کرده اما حقوق نصفه و نیمه ایشان هیچ افزایش که نه؛ حتی کاهش یافته باشد! حال؛ این قشر چگونه می توانند در مقابل این ویروس چینی از خود محافظت کند؟

متاسفانه در این میان دولت، وزارت صنعت، سازمان های نظارتی، بخشی از تولید کنندگان، واردکنندگان، توزیع کنندکان، دلال‌ها و البته فروشندگان، اساسا از یادشان رفت که خدا همین نزدیکی است و بهشت و جهنمی هست و البته انسانیت...!

افراد بسیاری با بی لیاقتی باعث از بین رفتن آرامش روانی ایرانیان شدند و البته هر روز در گفتگو با رسانه های نزدیک به خود از خوب بودن وضع می گفتند و این مهم که همه چیز در کنترل است...! این افراد را دولت می نامند...

در این میان مجموعه های نظارتی جدا از نمایش های خبری که با کمک رسانه ها راه می انداختند نیز کاری برای کم کردن فشارها بر مردم نکردند و هیچکدام هیچوقت از هیچکسی نپرسیدند که چرا و چگونه همه چیز یکشبه 10 برابر شد؟ مگر می شود ماسک فیلتردار را در اولین روزهای بهمن ماه 2500 تومان خریداری کنید و تنها 2 هفته بعد قیمت در فروشگاه های اینترنتی و دلال های خیابانی 5 تا 10 برابر بیشتر شود؟ مگر می شود دستکش جراحی را که در بهمن ماه 30 هزار تومان می خریدیم امروز 70 تا 150 تومان قیمت فروش آن باشد؟

مگر می شود داروخانه دستکش و ماسک نداشته باشد اما دیجیکالا و دلال های فضای مجازی و البته خیابانی میلیون ها ماسک و دستکش را احتکار کرده باشند؟ مگر می شود؟....

بله – گویا می شود زیرا؛ در 3 ماه اخیر همه این اتفاقات در ایران افتاده است و البته اخبار صدا و سیما به جای نشان دادن این مشکلات از فروشگاه های به غارت رفته نیویورک و لاس وگاس برایمان می گوید؟

صددرصد تمام جهان با کمبودهای بهداشتی روبه رو شدند اما؛ ایران جزو معدود کشورهایی بود که حتی حاضر شد این کمبودها را قبول کند.

البته در کشوری که وزیر صنعت آن...!

در کشوری که وزیر بهداشت آن...!

و...

متاسفانه در 2 ماه اخیر به جز ترس و استرس بیمار شدن، هراس از بیکاری، نگرانی از چک برگشتی، دلهره از اجاره مغازه و خانه نیز به زندگی ایرانیان ورود پیدا کرد و در مقابل همه این نگرانی ها، آقای رییس تنها می خندد!

سوء مدیریت و نبود افرادی متخصص و کاردان در بدنه برخی از وزارت خانه ها و احتمال ادامه دار بودن کرونا حتی در تابستان و بازگشت قدرتمند تر این ویروس در زمستان آینده، باعث افزایش بیم و نگرانی قشر متوسط به پایین ایران شده است.

هنوز مشخص نیست کشوری که در روزهای ابتدایی اعلام حضور کرونا در ووهان چین هزاران ماسک به این منطقه اهدا می کند چرا و با کدام بی تدبیری خودش با کمبود ماسک رو به رو می شود.

باز هم برای نگارنده مشخص نیست که میلیون ها ماسک و ماده ضد عفونی کندده که به گواه اخبار صدا و سیما در این دوران کشف و ضبط شد؛ چه شد؟

متاسفانه مدیران ما بارها در آزمون مقابله با دلالان و زیاده خواهان مردود شده است و این بار اولش نیست.

اما چیزی که عیان است اینکه این ویروس زین پس مهمان هر ساله کشورهای مختلف از جمله ایران خواهد بود و باید برای میزبانی از این مهمان کوچک اما کشنده از همین امروز خود را آماده کرده و زیاد به تدبیر و امید افراد دل نبندیم.

یادداشت از محمد علی رفیعی