ضریب نفوذ بیمه یکی از مهمترین شاخصهایی است که برای ارزیابی عملکرد صنعت بیمه یک کشور مورد استفاده قرار میگیرد. این ضریب همچنین به عنوان معیاری برای مقایسه عملکرد صنعت بیمه در بین کشورهای مختلف به کار میرود. این شاخص از نسبت مجموع حق بیمههای تولیدی تقسیم بر تولید ناخالص داخلی) بر حسب قیمت جاری به دست میآید. علیرغم اهمیت بیمه در ایجاد فضای آرامش و اطمینان برای جامعه و نقش قابل توجه آن در افزایش رشد اقتصادی، متاسفانه این فعالیت بیمهای در ایران رونق چندانی ندارد.
به دلیل اهمیت موضوع، بهبود این شاخص در برنامههای مختلف توسعه مد نظر قرار گرفته است. لذا، در این تحقیق، با استفاده از یک مدل اقتصاد سنجی پویا، اثرات سرمایه انسانی و رشد ارزش افزوده بخش صنعت به همراه سایر شاخصهای اقتصاد کلان بر
ضریب نفوذ بیمه ایران بررسی شده است.
این درحالی است که رشد ارزش افزوده بخش صنعت به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر ضریب نفوذ بیمه اثرگذار است. در میان سایر متغیرهای توضیحی، تورم و بیکاری اثر منفی و معنادار بر ضریب نفوذ بیمه دارند. در مقابل، رشد درآمد سرانه واقعی اثر مثبت و معنادار بر ضریب نفوذ بیمه داشته است. علی رغم این که ضریب نفوذ بیمه تحت تاثیر شدید شرایط اقتصاد کلان کشور است، توصیه میشود که گسترش حق بیمه پرداختی در زیر بخشهای صنعت خصوصا در دو زیر بخش نفت و انرژی با توجه به تاثیر مثبت ارزش افزوده بخش صنعت بر ضریب نفوذ بیمه، مد نظر قرار گیرد.
فرهنگ بیمه در کشور پایین است و این فاصله در
صنعت بیمه به هنر سخنوری بازمیگردد که افراد نمیتوانند متقاضیان را برای خرید بیمه متقاعد کنند.
در کشورهای توسعه یافته، تنها ۳۰ درصد فروش بیمهها آنلاین است و این رقم در کشور ما هنوز به دو درصد نرسیده و ۹۸ درصد فروشها به صورت حضوری انجام میشود.
در حالی که سهم حق بیمه تولیدی در رشته
بیمههای زندگی در کل کشور ۱۵ درصد است، این رقم در ژاپن ۶۶ درصد است و علت اصلی این امر، عدم معرفی مناسب محصولات مرتبط با این رشته است. یکی از اشکالات بیمه این است که در مورد قول دادن صحبت میکنیم، اما در عمل خیلی ساکت هستیم.