شباهت عجیب آبله میمونی با آبله مرغان

هپاتیت‌های ویروسی از جمله عفونت‌های انسانی هستندکه بطور اولیه کبد را گرفتار می کنند و یکی از عوامل مهم مرگ و میر انسان در سطح جهان می باشند، هرساله حداقل یک میلیون نفر از جمعیت جهان در اثر ابتلا، به هپاتیت‌های ویروسی تلف می‌شوند.

 

در طی دهه اخیر پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه پیشگیری، درمان هپاتیت‌های ویروسی و بالاخص استفاده بهینه از روش‌های مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی حاصل شده است.

انواع هپاتیت‌های ویروسی: تاکنون ۷ نوع ویروس هپاتیت انسانی شناخته شده است: (TTV، G، E، D، C، B، A) و پیش بینی می‌شود انواع بیشتری نیز درآینده شناخته شموند. در بررسی بیمارانی که دچار حمله حاد هپاتیت می‌شوند و یا با علائم هپاتیت مزمن مراجعه می‌کنند هنوز در ۱۰% تا ۲۰% موارد علت ناشناخته باقی می‌ماند، انواعی از ویروس‌های هپاتیت که هنوز کشف نشده اند مسئول این موارد باشند

 

ویروس هپاتیت A و B از نوع RAN ویروس و بدون پوشش و ویروس‌های C و D و G از نوع RAN ویروس پوشش دار میباشد. ویروس B نوع DNA ویروس (پوشش دارد) ویروس جدید TTV که اولین بار در سال ۱۹۹۸ از انسان جدا شد از نوع ویروس DNA (بدون پوشش) میباشد

دکتر بهزاد امیری رییس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت درباره موارد مشکوک ابتلا به آبله میمونی که باید مورد رصد و آزمایش بیشتر قرار گیرند، گفت: آزمایش با کیت‌های تشخیصی آبله میمونی از کسانی گرفته می‌شود که جزو موارد محتمل بیماری باشند. موارد مشکوک شامل کسانی است که دارای علائم بالینی تب، سردرد شدید، درد‌های عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی باشد.

او با تاکید بر اینکه درحال حاضر از نظر کیت تشخیصی آبله میمونی در کشور هیچ مشکلی وجود ندارد، گفت: پیش‌بینی لازم برای تهیه و تامین امکانات تشخیصی آبله میمونی از جمله کیت‌های تشخیصی از مدت کوتاهی بعد از این که سازمان بهداشت جهانی مواردی از این بیماری را در سایر کشور‌ها را گزارش داد، در کشور فراهم شد. این امکانات در حدود ۱۲ قطب دانشگاهی و آزمایشگاه انستیتو پاستور فراهم است.

امیری افزود: در آینده نزدیک این قطب‌های آزمایشگاهی افزایش خواهد یافت تا بتوانیم در همه مراکز استانی امکانات تشخیصی فراهم شود.

رییس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت تاکید کرد: آزمایش با کیت‌های تشخیصی آبله میمونی از کسانی گرفته می‌شود که جزو موارد محتمل بیماری باشند. موارد مشکوک شامل کسانی است که دارای علائم بالینی تب، سردرد شدید، درد‌های عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی باشد. در صورتی که یک رابطه اپیدمیولوژیک میان بیمار و بیماری وجود داشته باشد که یعنی بیمار با این علائم، مسافرتی به خارج از کشور داشته باشد یا تماس با موارد محتمل یا قطعی آبله میمونی داشته باشد و یا فردی که رابطه جنسی خارج از خانواده داشته باشد، مورد محتمل شمرده شده و حتما نمونه آزمایشگاهی از این افراد گرفته می‌شود.

وی با تاکید بر اهمیت شناسایی شدن این افراد، توضیح داد: گاهی ممکن است بثورات پوستی به تعداد محدود در بدن وجود داشته باشد که آن‌ها هم در نواحی باشد که با لباس پوشیده شده باشد یا خود بیمار هم از وجود این بثورات آگاه نباشد که در این صورت آگاهی کافی ندارد تا برای اقدامات تشخیصی و درمانی مراجعه کند.

امیری درباره احتمال تبدیل شدن بیماری آبله میمونی به پاندمی جهانی، تصریح کرد: با توجه به اینکه راه انتقال آبله میمونی متفاوت از کرونا است و شرایط انتقال آن به سهولت کرونا نیست، اگر این الگوی فعلی تغییری نکند، بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت، شیوع جهانی بالای این بیماری را متصور نیستیم.

این مسئول با اشاره به شباهت علائم آبله میمونی و آبله مرغان، بیان کرد: ۴۰ درصد کسانی که آزمایش شدند، موارد مبتلا به آبله مرغان بودند. اگر رابطه اپیدمیولوژیکی برای انتقال بیماری وجود نداشته باشد، وجود علائم بالینی به تنهایی برای ما مشخص‌کننده بیماری نیست. آبله میمونی برخلاف کرونا از طریق هوا منتقل نمی‌شود که قرار باشد تعداد افراد زیادی در معرض خطر باشند.

وی با تاکید بر اینکه کسانی که دارای رابطه اپیدمیولوژیک برای ابتلا به بیماری هستند و یا کسانی که علائم بیماری را دارند باید به مراکز منتخب بهداشتی درمانی مراجعه کنند، گفت: برای اقدامات تشخیصی در حوزه آبله میمونی همان مراکز جامع خدمات سلامت منتخبی که در تشخیص کرونا فعال بودند را در نظر گرفتیم که با مراجعه به این مراکز اقدامات تشخیصی رایگان انجام می‌شود.

امیری درباره نحوه نمونه‌گیری از افراد مشکوک بیماری، بیان کرد: اگر هنوز بثورات پوستی ایجاد نشده باشد، ولی فرد علائم عمومی مانند تب، بدن‌درد یا تورم غدد لنفاوی داشته باشد، نمونه‌گیری مشابه کرونا از حلق و بینی خواهد بود. از زمانی که بثورات پوستی ایجاد شود، از محل زخم نمونه‌گیری می‌شود.

رییس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت درباره راه‌های انتقال ویروس آبله میمونی نیز تصریح کرد: این بیماری از طریق هوابرد انتقال داده نمی‌شود، اما احتمال انتقال به شکل دراپلت یا قطرات تنفسی وجود دارد. البته به عنوان مثال در مورد یک بیمار که در بیمارستان بستری است و قرار است اقداماتی مانند اینتوبه (لوله‌گذاری داخل نای)، احیای قلبی و ریوی بگیرد یا اقدامی برایش انجام شود که منجر به تولید آئروسل (افشانه) شود، امکان انتقال هوابرد وجود دارد، اما این راهِ معمولِ انتقال بیماری شناخته نمی‌شود.

دکتر امیری تاکید کرد: انتقال ویروس از طریق دراپلت یا قطرات تنفسی حداکثر تا دو متر امکان‌پذیر است، اما انتقال هوابرد یعنی خیلی سریع‌تر ویروس منتقل شود که درواقع شاید افراد ساکن در یک اتاق بتوانند مبتلا شوند. البته در مورد آبله میمونی عنوان می‌شود که امکان انتقال هوابرد چندان مطرح نیست. مگر اینکه در یک مکان درمانی اقداماتی شکل گیرد که منجر به تولید افشانه شود که در این صورت امکان انتقال هوابرد به وجود می‌آید.