افزایش ریسک ابتلا به صرع با ژن‌های مرتبط آلزایمر

محققان گزارش دادند که ابتلاء به آلزایمر با افزایش ۵.۳ درصدی خطر صرع عمومی مرتبط است. این نوع صرع شامل تشنج‌هایی است که از هر دو نیمه مغز رخ می‌دهد.

محققان همچنین دریافتند که خطر ابتلاء به بیماری صرع کانونی همراه با اسکلروز هیپوکامپ ۱.۳ درصد افزایش می‌یابد. در صرع کانونی، تشنج نیمی از مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

«جیالی پو»، نویسنده مطالعه از دانشگاه ژجیانگ در هانگژو چین، گفت: «تحقیقات ما نشان داد که نه تنها افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در معرض ابتلاء به صرع هستند، بلکه افراد مبتلا به صرع کانونی که بیش از نیمی از موارد صرع را تشکیل می‌دهد، هم بیشتر در معرض ابتلاء به بیماری آلزایمر هستند.»

پو در یک نشریه خبری گفت: «باید تلاش بیشتری برای غربالگری تشنج در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و درک تأثیر تشنج بر افرادی که با این دو شرایط چالش برانگیز عصبی روبرو هستند انجام شود.»

محققان این موضوع را از جهات مختلف مورد مطالعه قرار دادند و به بررسی تنوع ژنی در ژنوم انسان بیش از ۱۱۱۳۰۰ نفر مبتلا به بیماری آلزایمر و بیش از ۶۷۷۶۰۰ نفر بدون این بیماری پرداختند.

این نوع مطالعات شامل بررسی بخش‌های طولانی DNA برای شناسایی تفاوت‌های کوچک در توالی‌های ژنتیکی است.

این تیم به تعیین اینکه آیا ارتباطی بین تغییرات ژنتیکی و خطر صرع وجود دارد پرداخت.

در مطالعه ژن‌های بیش از ۱۵۰۰۰ فرد مبتلا به صرع که با ژن‌های بیش از ۲۹۰۰۰ فرد بدون صرع مطابقت داده شد، محققان دریافتند افرادی که صرع کانونی مبتلا به اسکلروز هیپوکامپ داشتند تقریباً چهار برابر بیشتر از افراد بدون صرع در معرض خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر قرار داشتند.

آن‌ها همچنین ژن‌های بیش از ۱۳۰۰۰ نفر را که داده‌هایی در مورد سطح یک نشانگر زیستی برای بیماری آلزایمر به نام آمیلوئید در مایع مغزی نخاعی خود داشتند، تجزیه و تحلیل کردند. یافتن مقادیر کمتری از نشانگر زیستی نشان‌دهنده افزایش رسوب پلاک‌های آمیلوئید در مغز است که تصور می‌شود نشانه بیماری آلزایمر است.

بر اساس این مطالعه، ژن‌هایی که میزان کمتری از نشانگر زیستی را پیش بینی می‌کردند، با افزایش خطر صرع عمومی مرتبط بودند.