تاریخ و پیشینه هر کشوری، گوشه ای مهم از سرنوشت جدانشدنی است، گذشته ای که می تواند آینده را رقم بزند. بی شک بناهای آینده هر کشوری بر ستون های گذشته بنا می شود و هر چقدر این گذشته پرافتخارتر باشد، می توان آینده ای روشن تر را ترسیم کرد. با وجود آنکه کشور ما تاریخی بسیار روشن و پرافتخار دارد، اما آنقدر نسبت به آن بی توجهی می کنیم که آثار باستانی کشورمان در موزه های دیگر کشورها قرار دارد و این فاجعه به اندازه ای سنگین است که برای دیدن لوح کورش کبیر، باید از انگلیس اجازه بگیریم تا این اثر تاریخی برای مدتی در کشورمان به نمایش گذاشته شود.

خلاقیت های گسترده

پیشینه کشورمان نشان می دهد که ایرانیان از توانمندی های قابل توجهی برخوردار بوده اند. بناهای تاریخی نشان می دهد که تا چه اندازه در معماری صاحب نظر بوده ایم. صنایع دستی نشان می دهد که تا چه اندازه ذهن های پویا و دستهای خلاق داشته ایم، خلاقیتی که توانسته ایم با اتکای به آنها، از پوست و پشم حیوانات تا سنگ، خاک، انواع فلزات و... زیبایی و استحکام را خلق کرده ایم.

میراث نامبارک شرمندگی

با وجود این همه توانمندی، شاهد به غارت رفتن پیشینه خود هستیم. از افغانستان تا ترکیه، تاجیکستان و بسیاری کشورهای دیگر، پیشینه ما را به غارت برده و هنر ایران و ایرانی را به نام خود ثبت جهانی کرده اند تا به غیر از شرمندگی، چیزی برای آیندگان باقی نگذاشته باشیم. میراث نامبارکی که ریشه در بی توجهی ها دارد.

بیشتر بخوانید:

گام بلند بیمه البرز در مدیریت چالشهای پرداخت خسارت

کپی برداری دستاورد سکوت

در حالی که فرش ایرانی، قیمت های نجومی دارد و نه زیر پا، بلکه زینت بخش دیوار ساختمانهای مجلل، کاخ روسای جمهور و پادشاهان در سراسر جهان است، چین و هند با کپی برداری از فرش ایرانی و به نام ایران، بازارهای جهانی را مال خود کرده اند تا برگ دیگری بر سو مدیریت ظرفیت های تاریخی ایران را شاهد باشیم. این در حالی است که بیمه قالیبافان همچنان به چالش دولت با سازمان تامین اجتماعی تبدیل شده و دولت حاضر نیست برای بیمه قالیبافان که سفیر فرهنگ و هنر ایرانی هستند، هزینه کند. البته این فقط در زمینه فرش نیست، بلکه بسیاری از صنایع دستی دیگر کپی برداری شده و دست ایران را خالی کرده است.

مرگ هنر و هنرمند در گمنامی

اگر دلایل این از دست رفتن این همه ظرفیت را بررسی کنیم، متوجه می شویم که حمایت کافی از هنر و هنرمند صورت نمی گیرد. نمی خواهیم به سیاه نمایی متهم شویم، اما وقتی هنرمندان بسیار در گمنامی و غربت در بستر بیماری بدون حامی جان می بازند، به جرات می توان ادعای هنر و هنرمندکشی را مطرح کرد و در این ماتم گریست.

تکریم هنر و هنرمند

با وجود این همه کم لطفی و بی توجهی، یک باره اتفاق جالب توجهی رقم می خورد و بیمه البرز در قالب تفاهم نامه ای، بسته های تخفیفی در حوزه بیمه های اشخاص، اموال، پوشش درمان و ‌بیمه زندگی شوکا به تشکل های صنایع دستی استان ها ارائه کرد. بیمه البرز با این رویکرد، کلید تکریم هنر و هنرمند را در قفل ناامیدی چرخاند تا بازشدن این قفل، توجه عمومی را به پیشینه کشورمان جلب کند.

حمایت همه جانبه در دستور کار

مدیرعامل بیمه البرز در آیین امضای تفاهمنامه همکاری با وزارت میراث فرهنگی که در محل این‌وزارتخانه و با حضور معاون صنایع دستی وزیر میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، با اشاره به نقش هنرمندان و‌ تولید کنندگان صنایع دستی در گسترش فرهنگ و‌هنر یک جامعه و همچنین‌ بعنوان نمادی از هویت و تمدن هر ملتی گفت: تشویق و حمایت از هنرمندان و صنعتگران این حوزه بسیار اهمیت دارد و از این رو بیمه البرز در راستای پایبندی به مشارکت های اجتماعی و ایفای نقش موثر، حمایت همه جانبه خود را از این جامعه شریف و فرهیخته اعلام می کند. موسی رضایی با تاکید بر اینکه بیمه البرز نگاه ویژه ای به هنرمندان صنایع دستی دارد از کارآفرینی و‌ اشتغالزایی هر چه بیشتر در این‌ حوزه با مشارکت و حمایت بیمه البرز خبر داد.

استقبال از نگاه خاص

در ادامه این مراسم معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با استقبال از نگاه و‌رویکرد خاص بیمه البرز به این حوزه گفت: این شرکت ثابت کرد که عضوی از خانواده بزرگ هنرمندان و‌تشکل های صنایع دستی است. مریم جلالی افزود: امیدواریم بیمه البرز با خوشنامی و ابتکار عملی که از بیمه البرز سراغ داریم، طرح‌های نوین خود را برای حمایت از هنرمندان ابداع و عرضه کند.