فقط باید زن باشی تا بدانی زن یعنی چه. هیچ کس نمی تواند یک زن را درک کند، حتی به ابتدایی ترین باورهایش نمی رسد، زیرا زن راز خلقت است. اگر بگوییم زن خلقت انسان را کامل کرد، گزافه نگفته ایم. پس از آنکه در روز ازل، خلقت آدم به پایان رسید، سوالات بسیاری مطرح بود که به تمامی آنها با خلقت حوا پاسخ داده شد، خلقتی که آدم را از بسیاری چالشها رهانید و زن را برای تحمل سختی ها آفرید تا مرد در آسایش و آرامش باشد.

مسوولیت بزرگ همدمی

واقعیت این است که آدم در تنهایی محض بود. همکلامی نداشت. نه می توانست از زیبایی های خلقت با کسی سخن بگوید و نه درد دلش را با کسی در میان بگذارد، وضعیتی که خلقت حوا را توجیه می کند. مهمتر آنکه تنهایی مختص خداوند است، شرایطی که تحمل آن برای هیچ موجودی ممکن نیست. دلیلی که اهمیت خلقت زن را اثبات می کند.

وظیفه ادامه نسل

بزرگترین وظیفه زن، ادامه نسل است، ماموریتی که از روز ازل بر دوش حوا گذاشته شد. زن موظف و مکلف شد نطفه ای را 9 ماه در وجود خود پرورش دهد، لحظه لحظه بزرگ شدن او را با تمام وجود حس کند، سختی ها را به هیچ بگیرد و زایمانی پر از درد و رنج را تجربه کند تا کودکی پا به عرصه وجود بگذارد و خداوند به پاس این همه سختی و دردی که برای زن مقدر کرد، مقام والای مادر را برای او برگزید و به پاس این همه تحمل و از خودگذشتگی، بهشت را زیر پای مادران قرار داد. براستی چنین جایگاهی برای کدام نوع بشریت به غیر از زن تعریف و تعیین شده است؟

نعمت جذابیت

یکی از مهمترین گزینه هایی که خداوند برای زن قرار داد، جذابیت است. ظرافت، زیبایی، دلبری و بسیاری صفات برجسته دیگر، تنها در ذات زن تعریف شده است. آنچه در قالب جذابیت زنانه، برای یک زن امتیاز محسوب می شود، برای یک مرد نمره منفی دارد و حتی شان او را تنزل می دهد. در تمامی ادبیات، زن در مقام معشوق تعریف شده، همان مقامی که برای خداوند تعریف شده است.

عفاف و حجاب

شخصیت و جایگاه زن به اندازه ای اهمیت دارد که عفاف و حجاب تنها برای او تعریف شده است. آنچنان برای زنان محدودیت و ممنوعیت در پوشش، گفتار، کردار و رفتار ایجاد شده که گویا پاکدامنی مختص زن است. هرگاه سخن از پاکدامنی به میان می آید، بدون آنکه بخواهیم، ذهنمان به سوی زن هدایت می شود و مقام والای زن تداعی می شود. به جرات می توان ادعا کرد که در هیچ کلامی، برای مردان صفت پاکدامنی به کار نرفته است.

بیشتر بخوانید:

مبارک به عشق کریسمس

وظیفه خانه داری

فرقی نمی کند کارگر باشی یا بر مجموعه ای بزرگ مدیریت کنی، وزیر باشی یا در قالب کارمندی دون پایه در گوشه ای از یک اداره انجام وظیفه کنی، فقط کافی است زن باشی تا پس از آنکه دوشادوش مردان در محیط کار انجام وظیفه کرد، وارد خانه شوی و با افتخار در بخش دوم زندگی، به خانه داری بپردازی. زن که باشی، خستگی ناپذیر می شوی. گویا پخت و پز، شست و شو، نظافت خانه، شستن لباس ها و دیگر وظایف خانه داری، مهری است که بر پیشانی زن زده شده و بدون خستگی آن را انجام می دهد. مهمتر آنکه بسیاری از زنان افتخار خانه داری را به هر اقدام دیگری ترجیح می دهند و سالها مدیریت خانه را در اوج بر عهده می گیرند.

مدیریت اقتصادی

معلوم نیست چرا زن باید بار مدیریت کلان خانواده حتی مدیریت اقتصادی را بر دوش بکشد. مردان حقوق بگیری که توان مدیریت هزینه ها را ندارند و نمی توانند پاسخگوی تورم با حقوقشان باشند، با خیال راحت حقوق را بدست همسرشان می دهند و در پایان ماه نه تنها دخل و خرج خانه تنظیم می شود، بلکه بخشی از حقوق، پس انداز و حتی لوازم خانگی فرسوده تعویض می شود. زنانی که دوره حسابداری ندیده اند، اما مدیریت مالی در ذاتشان است.

خشونت علیه زنان

با وجود این همه گستردگی در خدمت دهی بی منت و صادقانه، بیشترین کم لطفی و جنایت علیه زنان صورت می گیرد. آمارهای خشونت علیه زنان تعجب برانگیز و تاسف آور است. با وجود این همه نقش آفرینی و تاثیرگذاری، به جای قدرشناسی از زنان، نمک خوری و نمکدان شکنی می شود. با این وصف از زنان انتظار تحمل و تحمل می رود و ضرب المثل هایی همچون "با لباس سفید به خانه بخت رفتن و با کفن بیرون آمدن" سرنوشت شوم تحمل در اوج را برای زنان می نویسد.

سهم ناچیز در مدیریت

با وجود آنکه زنان در بسیاری از عرصه ها تاثیرگذار بوده و هستند، معلوم نیست چرا بدین اندازه مورد بی مهری قرار می گیرند. زنان با از خودگذشتگی و دقت، در انجام وظیفه سرآمد هستند، اما سهم خود را از مدیریت نمی گیرند. نقش زنان در فساد، اختلاس، رانت، زدوبند و بحران های اقتصادی بسیار بسیار ناچیز است که سلامت نفس آنان را اثبات می کند، با این وصف در سپردن پست های مدیریتی، زنان به واقع فراموش می شوند.

فرصت جبران

بیایید چشمها را بشویید، به زن با نگاه دل بنگرید و بدنبال جبران باشید. روز زن را روز قدردانی از مادر، فداکاری، پاکدامنی، از خودگذشتگی، ایثار و... قرار دهید. تمامی فرزندانی که در طول سال به خاطر پیدا نکردن جوراب، بر سرمادرشان فریاد زده اند، به سوی مادر بیایند، دستش را ببوسند و عذر تقصیر یک ساله بخواهند. تمامی مردانی که در طول سال عقده های روزانه را بر سر همسرانشان فریاد زده اند تا به آرامش برسند، در روز زن از قله غرور به درک شعور بیایند، به تمامی اشتباهاتشان اعتراف کنند، واقعیت ها را بگویند و طلب بخشش کنند. باور کنیم که قلب یک زن با گردنبندی گرانقیمت خریدنی نیست، اما می توان با یک جمله عاشقانه، یک شاخه گل، یک عذرخواهی صادقانه و یک ابراز عشق صمیمانه، گذشته پراشتباه را پشت سرگذاشت و آینده ای زیبا را رقم زد. روز زن فرصتی است که همه ساله تکرار می شود، فقط باید قدر فرصت ها را برای جبران دانست.

دکتر زهرا نظری مهر / حقوقدان