آیا راه چاره ای نیست!

پول نیوز، امیر حسین کاوه - این روزها با حادثه دیگری مواجهه شدیم:

*ریزش معدن زغال‌سنگ  زمستان یورت آزاد شهر!

*ابتدا سکوت رسانه ای در روز بعد حادثه به گونه ای بیش از ۳۰روزنامه دکه ها فقط به تعداد انگشتان دست در خصوص این حادثه تیتر زده بودند.

*حادثه عمیق تر از آن بود که لاپوشانی شود.

*دود و خاکستر این آتشفشان عزا فوران کرد و کل ایران را با گرد زغال سنگ سیاه پوش نمود.

*حضور مدیران و حتی وزرا مرهمی نشد و به  شخص رییس جمهور پیشنهاد شد به دل حادثه برود.

*اما رییس جمهور را مردم داغدار ندیدند و او را فقط یک کاندیدای بدنبال رای به حساب آوردند صدای اعتراض بلندتر شد  و باز نمکی بر زخم ها ریخته شد.

*ما هم اخبار معادن را دنبال می کنیم.

*کشمکش سال معاونت معدنی وزارت صنعت  با انجمن های معدنی؛ همه موضوعات بحث ها؛ بر سر عوارض و تعرفه و حقوق مالکانه بوده است.

*هیچ وقت سخنی از ایمنی و رعایت نکات  ایمنی  نشنیده بودیم!

*نه بخش خصوصی و نه بخش دولتی این را موضوع قابل اهمیتی نمی دانستند.
 
*امروز دهها نفر از هموطنان هنوز زیر آوار معدن هستند و افکار میلیون ها ایرانی زیر  آوار هزاران سوال  بی پاسخ!

اما یک سوال هم من دارم ؟ چه وقت در ایران پیشگیری مهم تر از درمان های اورژانسی می شود؟ و تا کی باید اخبار حوادث جاده ای؛ ریلی؛ هوایی؛ پلاسکویی؛ سیلی و سیلاب و تصادف زنجیره ای و ریزگردهای بسیار قوی هیکل را بشنویم؟ آیا راه چاره ای نیست؟

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران*