امیر منصوری کارشناس مسکن و شهرسازی گفت: به وزیر شهرساز، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، شهردار تهران و اعضای شورای شهر تهران اعلام خطر میکنیم، ما در شرایط بسیار بحرانی نسبت به برنامه توسعه شهر تهران هستیم.
به گفته وی، طرح جامع شهری که در سال ۸۶ تدوین شده بود وجه قانونی نداشته و بسیاری از مشکلاتی که در حال حاضر وجود دارد و فاصله طبقاتی که در این بخش ایجاد شده ناشی از طرح جامعی بود که بدون برنامه ریزی و با تبعیضهای فراوان طراحی شده بود.
او میگوید: تهران در شرایط خطرناک قرار دارد و به موضوع توسعه شهر تهران نباید ساده نگاه کنیم و مسئله را ساده سازی نکنید.
گفتنی است طرح جامع شهری نوعی برنامه ریزی شهری است که به توسعه فیزیکی یک شهر در دراز مدت مربوط میشود و معمولا بازه زمانی حدود ۱۰ تا ۱۵ سال آینده را پوشش میدهد. قالب طرح جامع شهری میتواند متفاوت باشد، اما اساسا یک سند برنامه ریزی بلند مدت پویا است که چارچوبی برای رشد آینده فراهم میکند.
این طرح بر تعیین اهداف سطح بالا و تعیین مناطق رشد مطلوب برای یک شهر یا منطقه شهری تمرکز دارد. اهداف طرح جامع شهری ممکن است شامل تسهیل حمل و نقل در سراسر شهر، ایجاد فضاهای اجتماعی بیشتر، بهبود کیفیت زندگی شهروندان، یا تشویق مردم به نقل مکان باشد.